آرزوی و دعا برای مرگ نکنید: مراقب خواندن هر دعایی برای مرگ باشیم!

زندگی بزرگترین نعمتی است که خداوند به ما داده است. بنابراین تا زمانی که خداوند مقدر کرده است باید از آن بهره برد و از آن در راه درست استفاده کرد.

گاهی سختی ها و سختی های زندگی انسان را از حوصله می اندازد و چون برای مشکل خود چاره ای نمی یابد شروع به دعا می کند و به جای استعانت از خداوند متعال آرزوی مرگ می کند.

اما آیا ما مجاز به آرزوی مرگ و دعا برای تعجیل مرگ خود هستیم؟

اگر این صفحه را برای خواندن دعای مرگ باز کرده اید؛ باید بدانید که هیچ یک از ائمه و پیشوایان دین مرگ طلبی را جایز نمی دانند. ممکن است زمانی ناامید شده باشید یا آنقدر از شخصی ظلم و ستم دیده باشید که بخواهید او بمیرد و به دنبال دعای مرگ باشید. اما اگر به خدا ایمان دارید، بهتر است این افکار منفی را از خود دور کنید.

از جانب پیامبر اکرم گفته شده که:

از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) روایت شده است که هیچ یک از شما مرگ را جز خیر آرزو نمی کند تا بر خیر و شری که خدا بخواهد بیفزاید.
هیچ یک از شما نباید بپرسد و آرزوی مرگ کند، چرا؟ چون از افراد خوب به حساب می آید و چون آدم خوبی است اگر اینجا بماند مرتب کارهای خیر می کند و حسناتش زیاد می شود. پس چرا باید بمیرم؟ باید نیکی کند، نیکی کند تا بر حسناتش بیفزاید «وَ إِذَا مَسَیْحُ فَعْزَبُهُ»، نعوذبالله!

مرگ طلبی به خودی خود گناه نیست، اما باید توجه داشت که علت طلب مرگ چه می تواند باشد؟

اگر جست و جوی مرگ برای رهایی از مشکلات و گرفتاری های موجود است، آیا اعمال ما به گونه ای است که مرگ مرحله ای برای رسیدن به آرامش و رهایی از این مشکلات است یا اینکه برای آخرت خود سود بیشتری از مزرعه دنیا به دست آوریم. ؟ صرفه جویی؟

بیشتر بخوانید: دعای آدیلا برای حفظ ایمان در هنگام مرگ

آیا خواندن دعای مرگ خود یا دیگران جایز است؟

اگر چه یاد مرگ عامل بسیار مهمی در پیشگیری از گناهان است; از این رو در روایات متعددی چنین سفارش شده است:

«و ذکر دیگری از مرگ و آنچه بعد از مرگ می آید».
در مورد مرگ و پس از مرگ چیزهای زیادی به خاطر بسپار

اما باید توجه داشت که فرصت زندگی در این دنیا یکی از نعمت های بزرگی است که خداوند به انسان عطا کرده است و آرزوی مردن در واقع نادیده گرفتن و توهین به این نعمت است.

البته طبیعتاً و ذاتاً مردم زندگی و عمر طولانی در این دنیا را دوست دارند و زندگی عموم مردم نیز همین معنا را بیان می کند; زیرا سعی می کنند از غذاها و نوشیدنی هایی استفاده کنند که باعث طول عمر می شود. و با کوچکترین بیماری مبارزه می کنند و می خواهند درمان آن ادامه پیدا کند.

در داستان ها و دعاهای پیشوایان دین نیز به مواردی برمی خوریم که برای شناخت بیشتر و عبادت و بندگی خداوند متعال نیاز به عمر طولانی است:

«وَ لَمْ یَحْیَةٌ مِنْ أَجْعَنَکَ»; «عمر من طولانی شود»، «عمر من طولانی شود و ضعفم تقویت شود».

بنابراین درخواست مرگ در شرایط عادی قابل پذیرش نیست. زیرا نعمت حیات چیزی است که خداوند متعال در اختیار انسان قرار داده است و باید از آن در راه اهداف خلقت نهایت استفاده را برد.

در روایت آمده است; روزی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به عیادت مریضی رفت. به او تبریک گفت؛ بیمار از دردها و مشکلات خود شکایت کرد و آرزوی مرگ داشت.

پیامبر به او فرمود:

آرزوی مرگ نکن که اگر خوب باشی صدقه ات را زیاد می کنی و اگر خوب باشی عذاب خواهی کرد پس آرزوی مرگ نکن.
تو آرزوی مرگ نداری؛ زیرا اگر انسان نیکوکار و نیکوکاری باشی، با پیشرفت عمرت، اعمال نیکت افزایش می یابد، اما اگر گناهکار باشی، فرصت پیدا می کنی و از خدا راضی می شوی، پس آرزوی مرگ نکن.

لذا در جای دیگر فرمود:

“آرزو مرگ بر تو نکن”
هیچ یک از شما نمی خواهید به خاطر مشکلاتی که برایتان پیش آمده بمیرد.

از جانب امام علی) همچنین نقل شده است:

«آرزوی مرگ نکن. زیرا ترس و اضطراب لحظه های مردن و راز مرگ بسیار شدید و سخت است. یکی از سعادت های انسان این است که عمر طولانی داشته باشد و در نتیجه با توبه و توبه به قیامت و خانه ابدی برود.

علی (علیه السلام) در این باره می فرماید:

«بقیه عمر مؤمن برای او ارزشی ندارد، او می داند چه مرده و یحیی مرده است».
بقیه عمر مؤمن قیمتی ندارد. چون در بقیه عمرش فرصت های از دست رفته را جبران می کند.

بنابراین، با توجه به آنچه گذشت، روشن می شود که از نعمت حیاتی که خداوند در اختیار انسان قرار داده است، باید از این فرصت بهترین استفاده را ببرد و در حد توان خود از آن استفاده کند. لطفی که با کمال انسانی و تقرب به خداوند همراه است و موجب رستگاری اخروی می شود.

البته از این قاعده کلی می توان استثناهایی قائل شد; مانند:

1. شهادت در راه خدا: شهادت در راه خدا یکی از آرزوهای اولیای الهی بود که برای رسیدن به این لحظه لحظه شماری می کردند. علی (علیه السلام) فرمود: به خدا سوگند، عشق فرزند ابوطالب به مرگ از محبت نوزاد به سینه مادرش بیشتر است.

امام صادق (ع) در دعای ماه مبارک رمضان چنین مرگی را از خداوند خواستار شد:

و من التماس می کنم که مرا بمیران و تو را در سبیل بکشی.

از آنجا که خواستن و آرزوی چنین مرگی همان سعادت است، با طلب مرگ به خاطر مشکلات مادی تفاوت دارد; از این رو می بینیم که در نماز سفارش شده است. و به عبارت دیگر شهادت یک مرگ عادی نیست; زیرا خداوند متعال فرموده است که شهدا را مرده نمی دانید.

2. زندگی با گناه: اگر عمر انسان در راه گناه و در مخالفت با احکام و قوانین الهی و به تعبیر معصوم (م.ن) بگذرد، چراگاه شیطان شده است و نمی تواند خود را از معصیت خدا باز دارد. راهی جز مرگ برای ترک گناه وجود ندارد، پس این آرزوست که مرگ آخرین چاره است:

«… اگر تمام عمرم برای شیطان بودم، قبل از اینکه با من عصبانی شود، او را در آغوش می گرفتم یا با من قهر می کرد»
و چون جانم جولانگاه شیطان (و پیروان او) شد، جانم را بگیر و پیش خودت بیاور پیش از آن که نفرینت بر من فرود آید یا خشم غیر قابل جبران تو مرا فرا گیرد.

یعنی آرزوی مرگ زمانی مناسب است که یقین داشته باشی که سرنوشت پس از مرگت بهتر از این زندگی به واسطه خضوع و بندگی و داشتن توشه اخروی است و اگر نه آرزوی مردمی است که پایه های ایمانشان است. ضعیف و بی بهره از خرد، آرزوی مرگ دارند بدون اینکه توشه آخرت را تهیه کنند.

داستان حضرت مریم (سلام الله علیها) نیز در قرآن کریم آمده است:

“بنابراین تولد در تنه درخت خرما یا مراسم مردگان پیش از آن اتفاق افتاد و من فراموش کردم که فراموش کنم.”
وقتی درد بارداری مریم را به تنه درخت نخل کشاند (آنقدر غمگین بود که) گفت: کاش زودتر میمردم و به کلی فراموش می شدم!

در مورد این سخنان حضرت مریم نیز باید گفت:

1. این میل به مردن به خاطر حیا و عفت زیاد مریم بود، نه به خاطر مشکلات مادی و دنیوی، بلکه از این جهت که در میان قوم خود مردی را پیدا نکرد که او را از تهمت رهایی بخشد.
2. آرزوی او این بود که مردان به خاطر تهمتی که به او وارد کردند، دچار گناه الهی نشوند.
3. این آرزوی مرگ برای آینده نیست که به گفتگوی ما مربوط می شود. یعنی مریم از خدا نخواست که من بمیرم و باعث مرگم شود، بلکه فقط در دلش آرزو می کرد که زودتر مرده باشد و چنین اتفاقی بر آبرویش نیفتاده باشد.

بیشتر بخوانید: دعا برای رفع عذاب در قبر با نقل روایات و احادیث

دشنام دادن و دعای مرگ کسی چه حکمی دارد؟

ممکن است بر آن دسته از دشمنان اسلام که امیدی به هدایت شدن ندارند، لعنت فرستاده شود، اما در موارد دیگر، مخصوصاً در رابطه با درگیری ها و دردهای شخصی، لعن و آرزوی مرگ کار شایسته ای نیست، به ویژه لعن و نفرین به پدر و مادری که دارای آنها بزرگ هستند. فرزندان بر دوش داشته باشند، اما برخی مراجع این را نوعی بی احترامی به والدین می دانند و آن را جایز نمی دانند.

پاسخ دفاتر مرجع تقلید در این خصوص به شرح زیر است:

• حضرت آیت الله العظمی خامنه ای:

1. لعن به خودی کار پسندیده ای نیست، اما لعن و نفرین به دشمنان اسلام خوب است.

2. در فرض مذکور شایسته نیست و بهتر است برای راهنمایی دیگران دعا کنیم.

• آیت الله العظمی سیستانی:

چنین نمازی نزد پدر و مادر حرام است.

• آیت الله العظمی شبیری زنجانی

دشنام دادن به شخص توهین و بی احترامی به او است، بنابراین برای والدین غیرقابل قبول است.

• حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایقانی:

دعا به شکلی که در سوال آمده و همیشه از خداوند متعال خیر و سلامتی و هدایت و راهنمایی و رفع مشکلات دیگران بخواهیم صحیح نیست.

• حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):

هرگز کسی را نفرین نکنید و به همه برکت دهید.

• آیت الله العظمی نوری حمدانی

ارزش دعای خیر را دارد.

آخرین کلمه

بر اساس این روایات، دعا با خدا چه برای مرگ خود و چه برای مرگ دیگران جایز نیست.

بهترین راه مقابله با مشکلات و بیماری ها توکل بر خدای یگانه، توسل به ائمه عطار (علیهم السلام) و دعا و تلاش برای حل مشکل با صبر است. بنابراین دعوای مرگ با حلم منافات دارد و معتبر نیست.

در این آیه وقتی سبک زندگی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم و ائمه اطهار را مرور می کنیم، مشخص می شود که این بزرگان که نمونه کامل و جامعی در سبک زندگی هستند، شما را نخواسته اند. قبل از سختی ها و مشکلات دنیا بمیرد. بلکه با مشکلات دنیا دست و پنجه نرم می کردند و در اعلام رضایت از حکم الهی صبور بودند.

اگر شما هم از آن دسته افرادی هستید که به مرگ زیاد فکر می کنید، نگاهی بیندازید یاد مرگ در قرآن و حدیث کارشناسان مذهبی سایت ستاره منتظر دریافت نظرات شما در مورد این مقاله هستند.