[ad_1]
در 12 ژوئن 1967، اتحاد جماهیر شوروی ونرا 4، کاوشگر جوی ناهید را پرتاب کرد.
این کاوشگر در 18 اکتبر 1967 به زهره رسید و اولین کاوشگری بود که مستقیماً به جو رفت و داده های جوی را بازگرداند.
فرود زهره 4 بر روی زهره 93 دقیقه به طول انجامید و پس از استقرار یک چتر نجات در ارتفاع 52 کیلومتری، کپسول شروع به ارسال اطلاعات مربوط به فشار اتمسفر، دما و ترکیب گاز کرد. تجهیزات کنترل دمای کاوشگر دمای داخل کپسول را در منفی 8 درجه سانتیگراد نگه داشت.
ترکیب شیمیایی اتمسفر به صورت 90-93٪ دی اکسید کربن، 0.4-0.8٪ اکسیژن، 7٪ نیتروژن و 0.1-1.6٪ بخار آب اندازه گیری شده است.
ونوس 4 هیچ کمربند تشعشعی را تشخیص نداد. میدان مغناطیسی اندازه گیری شده زهره 3000 برابر ضعیف تر از زمین بود و تاج هیدروژنی 1000 برابر چگالی کمتری داشت.
همه شواهد نشان می دهد که اگر آب وجود داشته باشد، مدت ها پیش از بین رفته است. این نتیجه گیری با توجه به ابرهای متراکم زهره غیرمنتظره بود.
این کاوشگر همچنین اولین شواهدی را ارائه کرد که نشان می دهد زهره با اندازه گیری های خود بسیار داغ است.
قبل از اینکه زهره 4 به سطح برسد، توسط فشار جوی زهره خرد شد. اما این ماموریت یک موفقیت کامل در نظر گرفته شد، به خصوص با توجه به اینکه چندین برنامه قبلی ونوس شکست خورده بودند.
[ad_2]
